When it comes to an end....

Τι γίνεται όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ένα πράγμα φτάνει στο τέλος του? Αν είναι προϊόν, πολύ απλά αγοράζεις ένα καινούργιο, αν είναι μία υπηρεσία, ανανεώνεις την συνδρομή, αν είναι όμως σχεση????? Εκεί τι κάνει κανείς?!? Απλά διαγράφει έναν άνθρωπο? Και πως το λέει στον άνθρωπο αυτο?
Οι απορίες πολλές, η λύση όμως μία! Ο χωρισμός! Πολλές φορές κ΄΄αθομαι και σκέφτομαι και βασανίζομαι, επειδή λέω ποιά είμαι εγώ που έχω το δικαίωμα να στεναχωρήσω έναν άνθρωπο, να τον πληγώσω? Όμως αν το δούμε από την σκληρή πλευρά της λογικής είναι το μόνο σωστό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε! Διότι διαφορετικά το μόνο που κάνουμε είναι να πληγώνουμε τον άλλο αλλά παράλληλα να τον κοροϊδεύουμε κίολας, αλλά όχι μόνον εκείνον αλλά κι εμάς, που μένουμε σε κάτι το οποίο είναι καταδικασμένο...
Σήμερα χωρίζω και η επιλογή είναι δική μου... Η ευθύνη όμως όχι, τουλάχιστον όχι εξ ολοκλήρου! Διότι ένας άνθρωπος πρέπει να κάνει θυσίες για να σε κρατήσει δίπλα του, για να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέροβν σου, διαφορετικά η σχέση χαλάει και μετά έρχεται ο χωρισμός...
Έτσι συνέβη και με μένα... Μακάρι να μην ήμουν σε αυτή την θέση σήμερα, αλλά οι καταστάσεις σε αυτό οδηγούν!
Τελικά τι είναι καλύτερο, να είναι κανείς μόνος του και να μην έχει τέτοια άγχη, ή μήπως να ρισκάρει για να δει αν μία κατάσταση θα εξελιχθεί καλά???
Νομίζω το ρίσκο είναι μεγάλο, αλλά σίγουρα το προτιμώ! Διότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, ούτε καν στον παράδεισο...