Tuesday 16 January 2007

Άραγε ο έρωτας περνάει από το στομάχι???

Αραγε να ισχύει αυτος ο ισχυρισμος????
Περνάει όντως ο έρωτας από το στομάχι?Κι αν ισχύει, πως μπορεί να γίνει κατανοητό?Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω...Σίγουρα είμαι κι εγώ από αυτές που συμφωνούν πως όταν γεύεσαι κάτι το πραγματικά νόστιμο αισθάνεσαι έντονη ικανοποίηση. Όμως κι αυτή η ικανοποίηση είναι προσωρινή, καθώς λίγο μετά όταν η γεύση σβήσει, το μόνο που σου μένει είναι οι τύψεις για τις θερμίδες που έβαλες μέσα σου...
Κι ο έρωτας όμως κάπως έτσι δεν είναι???
Όταν τον νιώθεις, και αισθάνεσαι την καρδιά σου να χτυπά δυνατά, θέλεις να τον ζήσεις κι εύχεσαι να μπορούσες να παγώσεις τον χρόνο "για πάντα", τι μικρή λέξη, με τι μεγάλο νόημα!! Όμως σπανίως ισχύει αυτό το για πάντα... Όπως οι έντονες γεύσεις σβήνουν, έτσι σβήνουν κι οι μεγάλοι έρωτες, και μένει κανείς με την πίκρα.
Κι εκείνη την ώρα πιστεύουμε πως όλα πάει τελείωσαν, και δεν πρόκειται να ξαναερωτευτούμε. Ποιος μπορεί όμως να το πει αυτό με σιγουριά??Είναι λογικό όταν κάποιος είναι πονεμένος και πικραμένος να μην μπορεί να κάνει θετικές σκέψεις...Αλλά όπως λέει κι η Enya: Who can say where the road goes, where the wind blows, only time....
Only time....Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε όταν πάει να μας πάρει από κάτω, διότι πολύ απλά περνάει ο καιρός και ξημερώνει μία μέρα που βρίσκουμε τον εαυτό μας να είναι και πάλι ερωτευμένος...αλλά με διαφορετικό άνθρωπο...
Για αυτό και δεν πρέπει να το βάζουμε ποτέ κάτω, όσο πικρή κι αν είναι η γεύση ενός χωρισμού.... Γιατί δεν ξέρουμε τι θα συμβεί αύριο, μεθαύριο, μετά από ένα χρόνο. Αρκεί να το πιστέψουμε, πως η μοίρα μας επιφυλάσσει μία γλυκειά έκπληξη...
Όμως μου φαίνεται πως με το πολύ γράψε γράψε έφυγα από το αρχικό μου θέμα...
Τελικά ο έρωτας περνάει από το στομάχι??Σίγουρα συνδέονται κάπως, αλλά πώς??? Εγώ δεν έχω καταφέρει ακόμη να το ανακαλύψω... Μπορώ να πω ότι μαγειρεύω αρκετά καλά (όχχχχιιιιι δεν είμαι ψωνάρα), κι αυτά που φτιάχνω, γευστικά προσφέρονται για έντονες συγκινήσεις, αλλά ποτέ κανείς δεν βρέθηκε πιο πολύ ερωτευμένος μαζί μου επειδή είχε την χαρά να γευθεί κάτι το διαφορετικό... Όλοι το χάρηκαν εκείνη την στιγμή αλλά όταν πλέον το χώνεψαν, το είχαν ήδη ξεχάσει...
Άρα???Μπορεί κάποιος να μου λύσει αυτή μου την απορία??Πως συνδέονται αυτές οι δύο έντονες συγκινήσεις μεταξύ τους???

Monday 15 January 2007

Σοκολατένια απόλαυση, για όσους θέλουν να κάνουν την ζωή τους γλυκειά σαν σοκολάτα...

Αυτή η συνταγή, ήταν μία έμπνευση της στιγμής...
Όπου και να ψάξετε δεν θα την βρείτε, διοτί πολύ απλά όταν τα αισθήματα που νιώθει κανείς είναι γλυκά, δεν μπορεί να κάνει τίποτα παραπάνω από το να τα εκφράσει με κάτι το τόσο γλυκό...
Οι έντονες στιγμές που σημαδεύουν την ζωή μας μπορούν να παρομοιαστούν με μία γεύση, διότι με αυτό τον τρόπο θα μπορούμε να τις ζούμε ξανά και ξανά...
Και η σοκολατένια απόλαυση είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να θυμόμαστε τις πιο γλυκές και όμορφες στιγμές μας.
Επειδή μου φαίνεται πως σας ζάλισα με όλα τα γλυκανάλατα όμως, θα περάσω κατευθείαν στο ψητό, εεεε, στο γλυκο ήθελα να πω....
Υλικά για την βάση:
  • 3 με 3,5 πακέτα μπισκότα Αλλατίνη (Νέα με σοκολατένιο μπισκότο με γέμιση βανίλια, που είναι σε μπλέ ρουά συσκευασία)
  • 1 βιτάμ λιωμένο
  • 1 κουταλιά της σούπας σιρόπι καραμέλα

Υλικά για την γέμιση:

  • 1 περίπου κούπα ζάχαρη
  • Γύρω στα 25 αμύγδαλα
  • 1 κουταλιά της σούπας νερό
  • 1 Vegetal Creme (κατα προτίμηση αυτή που είναι σε πράσινο-άσπρο κουτάκι) των 500ml
  • 5 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη
  • 1,5 σοκολάτα κουβερτούρα λιωμένη

Υλικά για την επικάλυψη:

  • 400 γραμμάρια σοκολάτα πραλίνα (οι Break έχει πολύ καλές)
  • 1 κρέμα γάλακτος 330ml

Εκτέλεση:Παίρνουμε τα μπισκότα και τα ανοίγουμε στην μέση και τους αφαιρούμε την γεμιση. Αφού την βγάλουμε, τα ρίχνουμε στο multi και τα σπάμε μέχρι να γίνουν σκόνη. Εν συνεχεία τα βάζουμε σε ένα μπωλ και τα ανακατεύουμε με το λιωμένο βιτάμ και το σιρόπι καραμέλας, ώσπου να γίνουν ένα ομοιογενές μίγμα. Παίρνουμε μία φόρμα για τάρτες που ανοίγει μετά και την βουτυρώνουμε. Ρίχνουμε μέσα το μίγμα και το σηκώνουμε στα πλάγια, έτσι ώστε να του δώσουμε σχήμα τάρτας. Αφού το στρώσουμε καλά καλά, του βάζουμε ένα αλουμινόχαρτο από πάνω και το πιέζοθμε με την παλάμη μας για να είναι παντού ισόπαχο. Τέλος το βάζουμε στην κατάψυξη για περίπου μία ώρα για να παγώσει.

Όση ώρα παγώνει η βάση στην κατάψυξη, παίρνουμε την ζάχαρη, και τα αμύγδαλα και τα βάζουμε σε ένα τηγανάκι. Προσθέτουμε και την κουταλιά το νερό και τα αφήνουμε να λιώσουν, ώσπου να γίνουν μία ωραία μελαχροινή καραμέλα. Μετά την παίρνουμε και την ρίχνουμε σε ένα φύλλο αλουμινόχαρτου και την αφήνουμε κανά 20λεπτο να παγώσει. Αφού παγώσει, την ρίχνουμε κι αυτή στο multi και την κάνουμε σκόνη.

Και τώρα η κρέμα...Ρίχνουμε την Vegetal Creme στο μίξερ κι αρχίζουμε να την χτυπαμε. Όταν αρχίσει να δένει, ρίχνουμε μέσα την ζάχαρη και μετά προσθέτουμε την τριμμένη καραμέλα (ίσως όχι όλη, διότι μπορέι να γίνει υπερβολικά λιγωτικό), και στην συνέχεια προσθέτουμε την 1,5 κουβερτούρα που έχουμε πρώτα λιώσει σε μπεν-μαρί. Τα χτυπάμε όλα μαζ'ί ώσπου να γίνει μία πηχτή κρέμα.

Βγάζουμε από την κατάψυξη την τάρτα μας και στρώνουμε ομοιόμορφα την κρέμα μας. Μπορέι να μην χωρέσει όλη, αλλά αυτό δεν μας πειράζει, ευκαιρία να δοκιμάσουμε τι ακριβώς φτιάξαμε, χι χι....

Μετά, ρίχνουμε σε ένα κατσαρολάκι τις σοκολάτες και τις λιώνουμε σε μπεν μαρί. Αφού λιώσουν καλα καλά, και γίνουν μία ωραία σοκολατένια κρέμα, αρχίζουμε και προσθέτουμε σιγά σιγά την κρέμα γάλακτος. Προσοχη, ανακατεύουμε καλά καλά για να μην μας κάνει σγρομπαλάκια σοκολάτας. Δεν θα την ρίξουμε όλη, μόνο τα 300 ml για να μην μας γίνει πολύ νερουλή και δεν μπορέι μετά να πήξει.

Τέλος, αφήνουμε την σάλτσα σοκολάτας μας να παγώσει περίπου για κανα 15λεπτο-20λεπτο και βγάζουμε το γλυκό από το ψυγείο. Αφόυ λοιπόν το βγάλουμε το περιχύνουμε με την σοκολάτα ώστε να πάει παντού και το αφήνουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 5 με 6 ώρες να παγώσει.

Λίγο πριν το σερβίρουμε ανοίγουμε την φόρμα και το βάζουμε σε μία πιατέλα.

Πλέον, μπορούμε να αφεθούμε στα ανάμικτα συναισθήματα που μας δημιουργεί μία τόσο σοκολατένια απόλαυση....

Καλή επιτυχία, και ακόμη καλύτερη απόλαυση...

Η αρχή της γεύσης των ονείρων

Ειλικρινά ούτε καν έχω ιδέα πως με έπεισαν εμένα να ξεκινήσω να γράφω σε δικό μου blog, διότι πολύ απλά δεν είμαι καθόλου καλή στον γραπτό λόγο, προτιμώ να εκφράζομαι προφορικά...
Ο τίτλος του blog μου "Οι γεύσεις των ονείρων", έχει ως βαθύτερο στόχο, να ξεδιπλώσει αυτά που σκέφτομαι και νιώθω, μέσω μίας συνταγής. Η κάθε συνταγή που γράφω, μου φέρνει στο μυαλό διάφορες σκέψεις και συναισθήματα, που μπορω με αυτό τον τρόπο να μοιραστώ μαζί σας...
Γιατί κακά τα ψέμματα, μία έντονη γεύση σου δημιουργεί κι έντονα συναισθήματα!!!
Ακολουθήστε μαζί μου τις γεύσεις των ονείρων, και δεν θα χάσετε.Τουλάχιστον αν δεν επωφεληθείτε από αυτά που γράφω, σίγουρα θα μάθετε να μαγειρεύετε!!!
Καλό ταξίδι στις γεύσεις των ονείρων...