Αραγε να ισχύει αυτος ο ισχυρισμος????
Περνάει όντως ο έρωτας από το στομάχι?Κι αν ισχύει, πως μπορεί να γίνει κατανοητό?Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω...Σίγουρα είμαι κι εγώ από αυτές που συμφωνούν πως όταν γεύεσαι κάτι το πραγματικά νόστιμο αισθάνεσαι έντονη ικανοποίηση. Όμως κι αυτή η ικανοποίηση είναι προσωρινή, καθώς λίγο μετά όταν η γεύση σβήσει, το μόνο που σου μένει είναι οι τύψεις για τις θερμίδες που έβαλες μέσα σου...
Κι ο έρωτας όμως κάπως έτσι δεν είναι???
Όταν τον νιώθεις, και αισθάνεσαι την καρδιά σου να χτυπά δυνατά, θέλεις να τον ζήσεις κι εύχεσαι να μπορούσες να παγώσεις τον χρόνο "για πάντα", τι μικρή λέξη, με τι μεγάλο νόημα!! Όμως σπανίως ισχύει αυτό το για πάντα... Όπως οι έντονες γεύσεις σβήνουν, έτσι σβήνουν κι οι μεγάλοι έρωτες, και μένει κανείς με την πίκρα.
Κι εκείνη την ώρα πιστεύουμε πως όλα πάει τελείωσαν, και δεν πρόκειται να ξαναερωτευτούμε. Ποιος μπορεί όμως να το πει αυτό με σιγουριά??Είναι λογικό όταν κάποιος είναι πονεμένος και πικραμένος να μην μπορεί να κάνει θετικές σκέψεις...Αλλά όπως λέει κι η Enya: Who can say where the road goes, where the wind blows, only time....
Only time....Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε όταν πάει να μας πάρει από κάτω, διότι πολύ απλά περνάει ο καιρός και ξημερώνει μία μέρα που βρίσκουμε τον εαυτό μας να είναι και πάλι ερωτευμένος...αλλά με διαφορετικό άνθρωπο...
Για αυτό και δεν πρέπει να το βάζουμε ποτέ κάτω, όσο πικρή κι αν είναι η γεύση ενός χωρισμού.... Γιατί δεν ξέρουμε τι θα συμβεί αύριο, μεθαύριο, μετά από ένα χρόνο. Αρκεί να το πιστέψουμε, πως η μοίρα μας επιφυλάσσει μία γλυκειά έκπληξη...
Όμως μου φαίνεται πως με το πολύ γράψε γράψε έφυγα από το αρχικό μου θέμα...
Τελικά ο έρωτας περνάει από το στομάχι??Σίγουρα συνδέονται κάπως, αλλά πώς??? Εγώ δεν έχω καταφέρει ακόμη να το ανακαλύψω... Μπορώ να πω ότι μαγειρεύω αρκετά καλά (όχχχχιιιιι δεν είμαι ψωνάρα), κι αυτά που φτιάχνω, γευστικά προσφέρονται για έντονες συγκινήσεις, αλλά ποτέ κανείς δεν βρέθηκε πιο πολύ ερωτευμένος μαζί μου επειδή είχε την χαρά να γευθεί κάτι το διαφορετικό... Όλοι το χάρηκαν εκείνη την στιγμή αλλά όταν πλέον το χώνεψαν, το είχαν ήδη ξεχάσει...
Άρα???Μπορεί κάποιος να μου λύσει αυτή μου την απορία??Πως συνδέονται αυτές οι δύο έντονες συγκινήσεις μεταξύ τους???
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Αν περνάει ο έρωτας από το στομάχι ε? Δεν το πιστεύω αυτό... Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που μπορεί να σχετίζεται με την έντονη γεύση και να σου δημιουργεί δυνατές συγκινήσεις εκείνη την ώρα, αλλά μετά περνάει...
Η αγάπη θα μπορούσε να περνάει από το στομάχι... Δεν ξέρω κανέναν άντρα που να ήθελε ποτέ να παντρευτεί μια γυναίκα που δεν μαγειρεύει... Στην ουσία δεν ξέρω τέτοιο γάμο να κράτησε στο χρόνο, γιατί ο άντρας θέλει στο γάμο του μια γυναίκα να τον περιποιείται όπως η μαμά του (κακά τα ψέματα παιδιά), να του μαγειρεύει, να τον προσέχει, κτλ... Άρα μάλλον για να μείνεις με τον άλλο πρέπει να του γεμίζεις το στομάχι... αφότου όμως σε έχει ερωτευτεί...
Τι να πω... δεν ξέρω... αυτός ο έρωτας μας ταλαιπωρεί συνεχώς, είτε σα συναίσθημα είτε σαν έννοια...
Καλή η απορία σου μπούμπι μου. Κατά την άποψή μου, αυτά είναι κουταμάρες! Ο έρωτας ξεκινάει από τα μάτια, για να περάσει σε όλα τα σημεία του σώματος (ναι, και από το στομάχι), και να καταλήξει στο τέλος στην καρδιά (ή μήπως στο μυαλό?!).
Ο έρωτας είναι σαν το ναρκωτικό. Σε εθίζει.Ναρκώνει τα κύτταρα του εγκεφάλου σου, και σε κάνει από "πετάω στα σύννεφα" σε "άνοιξε πέτρα να διαβώ". Είναι το πιο αντιφατικό συναίσθημα που μπορεί να αισθανθεί κανείς. Όταν είσαι ερωτευμένος και όλα πάνε καλά, πετάς από τη χαρά σου,νιώθεις μία ανάταση ψυχής, απέραντη χαρά. Κι όταν ξαφνικά απογοητευτείς, μαυρίλα, σκοτάδι, απελπισία και μοναξιά.
Αλλοίμονο σ'αυτούς που δεν ερωτεύτηκαν, σε αυτούς που συμβιβάστηκαν με ημίμετρα. Αλλά από την άλλη, όλοι οι μεγάλοι έρωτες,τα πάθη, τα τρελλά καρδιχτύπια, όταν σβήνουν, σε αφήνουν με πολλή πίκρα, πόνο (και..θερμίδες, στην περίπτωση που απαντάς στη στεναχώρια με σοκολάτα!)..
Κλείνοντας λοιπόν τη φιλοσοφική μου παρέμβαση, θα συμφωνήσω με την ξαδερφούλα!Ο έρωτας δεν περνάει από το στομάχι, όσο περνάει η αγάπη! Ο έρωτας ταξιδεύει σε ολόκληρο το σώμα μας.Άλλοτε για να το αναζωογονήσει, άλλοτε πάλι για να το καταστρέψει..Γι'αυτό έχουμε πάντα και το μυαλουδάκι μας, για να μας θυμίζει πως για να ζήσουμε ευτυχισμένοι, πρέπει να αναζητάμε την πραγματική αγάπη στη ζωή μας!
Λοιπόν εγώ λέω οτι άμα τον παραταίσεις τον άλλον μετά...
Τέζα στο κρεββάτι θα πέσει και ούτε έρωτες ούτε τπτ!!!
Γι αυτό πρώτα όλα τα άλλα, και μετά τρώς και κάτι για να ανακάμψεις :-p
Αυτό και αν είναι σωστό... Δεν το είχα σκεφτεί... Δίκιο έχεις... Με τόσο φαγητό, πού όρεξη για... Αλλά τι γίνεται στην περίπτωση που "νηστικό αρκούδι δεν χορεύει"???
στον Ασκητή και γρήγορα!!! :p
Post a Comment