Thursday 26 April 2007

When it comes to an end....

Τι γίνεται όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ένα πράγμα φτάνει στο τέλος του? Αν είναι προϊόν, πολύ απλά αγοράζεις ένα καινούργιο, αν είναι μία υπηρεσία, ανανεώνεις την συνδρομή, αν είναι όμως σχεση????? Εκεί τι κάνει κανείς?!? Απλά διαγράφει έναν άνθρωπο? Και πως το λέει στον άνθρωπο αυτο?
Οι απορίες πολλές, η λύση όμως μία! Ο χωρισμός! Πολλές φορές κ΄΄αθομαι και σκέφτομαι και βασανίζομαι, επειδή λέω ποιά είμαι εγώ που έχω το δικαίωμα να στεναχωρήσω έναν άνθρωπο, να τον πληγώσω? Όμως αν το δούμε από την σκληρή πλευρά της λογικής είναι το μόνο σωστό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε! Διότι διαφορετικά το μόνο που κάνουμε είναι να πληγώνουμε τον άλλο αλλά παράλληλα να τον κοροϊδεύουμε κίολας, αλλά όχι μόνον εκείνον αλλά κι εμάς, που μένουμε σε κάτι το οποίο είναι καταδικασμένο...
Σήμερα χωρίζω και η επιλογή είναι δική μου... Η ευθύνη όμως όχι, τουλάχιστον όχι εξ ολοκλήρου! Διότι ένας άνθρωπος πρέπει να κάνει θυσίες για να σε κρατήσει δίπλα του, για να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέροβν σου, διαφορετικά η σχέση χαλάει και μετά έρχεται ο χωρισμός...
Έτσι συνέβη και με μένα... Μακάρι να μην ήμουν σε αυτή την θέση σήμερα, αλλά οι καταστάσεις σε αυτό οδηγούν!
Τελικά τι είναι καλύτερο, να είναι κανείς μόνος του και να μην έχει τέτοια άγχη, ή μήπως να ρισκάρει για να δει αν μία κατάσταση θα εξελιχθεί καλά???
Νομίζω το ρίσκο είναι μεγάλο, αλλά σίγουρα το προτιμώ! Διότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει μόνος του, ούτε καν στον παράδεισο...

2 comments:

Vasiliki said...

Βασικά νομίζω πως ποτέ δε βγαίνει κάποιος χαμένος από μία σχέση... Πάντα θα παίρνει κάποια πράγματα μέσα από αυτή και θα μαθαίνει και θα γίνεται καλύτερος άνθρωπος..

Δυστυχώς όλες οι σχέσεις δεν κρατάνε αιώνια, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα και κακό, αφού έτσι μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους και να "μεγαλώσουμε" ως άνθρωποι...

Το να πεις σε κάποιον πως θες να χωρίσετε δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, αλλά σίγουρα με όποιο τρόπο και αν το κάνεις, δεν είναι λύση να καθήσεις να του πεις τι δε σου άρεσε κτλ. Όλα αυτά δεν έχουν σημασία γιατί απλά εσύ έχεις πάρει την αποφασή σου να χωρίσεις και δεν περιμένεις από τον άλλο να διορθώσει τα ενδεχόμενα λάθη του για να το ξανασκεφτείς εσύ.. Άρα απλά λες κάτι του στυλ: λυπάμαι αλλά νομίζω πως θα είσαι καλύτερα χωρίς εμένα, ή εγώ δεν μπορώ να συνεχίσω να σε μοιράζομαι, θέλω πάντα να είμαι your first and only priority και τελειώνει η ιστορία...

Ναι, ο άλλος θα στεναχωρηθεί, αλλά trust me, όπως και να το πεις το ίδιο θα στεναχωρηθεί, οπότε όσο πιο γρήγορα το κάνεις, τόσο πιο ανώδυνος θα είναι και ο χωρισμός..

Καλή τύχη, και μη στεναχωριέσαι... Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει... :)

Φιλάκια...

Tzopi said...

Μπουμπίτσα μου, μόνος του μπορεί να ζήσει κανείς, και μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, καλύτερα απ'ότι θα ζούσε σε μία δυστυχισμένη σχέση.
Το γεγονός είναι ότι εσύ αποφασίζεις τελικά αν αξίζει να θυσιάζεις τη μοναξιά σου,προσπαθώντας να φτιάξεις μία ωραία σχέση με κάποιον. Αν είσαι έτοιμη να μπεις σε αυτό το παιχνίδι, μπαίνεις.Αν όχι, μένεις στην "απέξω" και κοιτάς!
Στην περίπτωσή σου,μπήκες στο χορό!Προσπάθησες να χορέψεις,απλά ο συγχορευτής σου δεν ήξερε τα δικά σου βήματα,όπως δεν ήξερες κι εσύ τα δικά του.Θα μπορούσες να προσπαθήσεις να τα μάθεις,όπως όμως είδαμε και στο χτεσινό Singles, πρέπει να θέλεις κάτι ΠΟΛΥ για να το καταφέρεις!
Αν δεν το θέλεις πολύ,τότε καλύτερα μόνη σου!Μόνη σου, τουλάχιστον, έχεις την επιλογή να χορέυεις στους δικούς σου ρυθμούς, και να ονειρεύεσαι πως μια μέρα θα βρεις τον..χορευτή των ονείρων σου ;-)
Άντε, κι εγώ..νονά!! :-D :-D